March 2016

Monday, March 28, 2016

වැස්ස


කාලෙකට ඉස්සර බලපු හින්දි චිත්‍රපටයක් අවසන් වෙන්නෙ දීර්ඝ කාලයක් පැවති ඉඩෝරය නිමා කරමින් වැසි වසින අවස්ථාවෙන්. ඒ වෙලාවෙ ජනතාව එලියට බැහැලා වැස්සේ තෙමෙමින් ගීත ගයමින් විනෝද වෙනවා. වියලි කාලයට දැඩි උණුසුමක් පවතින ඉන්දියාව වගේ රටක එහෙම වුණත් සම සීතෝෂ්ණ කාලගුණයක් පවතින අපේ රටේ එහෙම වෙන එකක් නෑ කියලයි මට ඒ දවස් වල හිතුණෙ.

ඔහොම කාලය ගත වෙලා 2016 අවුරුද්ද උදාවෙනකොටම මේ අවුරුද්ද උණුසුම වැඩි වසරක් වේවි කියල කාලගුණ අනාවැකි කියන්න පටන්ගත්තා. එදා ඉඳල ඊයෙ වෙනකං කිසිම පළාතකට හරිහමං වැස්සක් ලැබුණෙ නෑ. උදේ අවදි වුණ වෙලාවෙ ඉඳල රෑ නින්දට යන වෙලාව වෙනකනුත්, ඊට පස්සෙ මුළු රෑ පුරාමත් ඉතා අධික උණුසුමක් දැනෙන්න පටන්ගත්තා. 

ජලාශ බලාගෙන ඉන්නකොට හිඳිල ගියා. වික්ටෝරියා ජලාශයට යට වුණු පැරණි තෙල්දෙණිය නගරය ආයෙත් මතුවුණා. කොත්මලේ ඇතුළු ජලාශ ගණනාවක් සම්පූර්ණයෙන්ම හිඳිල ගියා. කළු ගඟ දිගේ මුහුදු වතුර ඉහලට ගලන්න පටන්ගත්තා. ජල විදුලිය සපයන මූලාශ්‍ර හිඳුන නිසා ජල විදුලිය සීමා වුණා. රටේ අවශ්‍යතාවය සපුරන්න තාප විදුලිය සමත් වුණේ නැහැ.

බොන්න තියෙන වතුර ප්‍රමාණය දවසින් දවස අඩු වුණා. වතුර  හොයාගෙන සත්තු සරපයො ගෙවල් වලට එන්න පටන්ගත්තා. අපි එයාලව මරලා එයාලගෙ ජල අවශ්‍යතාවය තෘප්ත කරල දුන්නා. සමහර පළාත් වල වතුර ලුණු රහ වෙනකොට සුපර්මාකට් එකෙන් බෝතල් වතුර මිලදි ගන්න සිදුවුණා. 

දවසින් දවස උණුසුම වැඩි වෙනකොට පාසල් ක්‍රීඩා තරඟ කල් දමන්න රජය තීරණය කළා. ලෝකයේ සමහර රටවල පාසල් සම්පූර්ණයෙන්ම වසා දැම්මා. කුඹුරු ගොවිතැන් වගේ අව්වේ වෙහෙස වෙලා කරන වැඩ කටයුතු වලින් ඈත් වෙන්න කියල නිවේදන නිකුත් වුණා.

අන්තිමේදි ඊයෙ ඉඳල රටේ එක එක පැති වලට ටික ටික වහිනවා. මං ඉන්න පළාතෙත් මේ වෙනකොට පොද වැසි වැටෙන්න පටන් අරගෙන. සමාජ ජාල පුරාම වැස්ස නිසා සතුටට පත් වුණ අයගෙ අදහස්. අපි කවදාවත් නොහිතපු තරමට වැස්සට වටිනාකමක් ලැබිලා. උණුසුම ටිකක් විතර අඩු වෙලා. 

ආයෙත් හෙට ඉඳලා පායයි ද දන්නෙ නෑ. ඒ කොහොම වුණත් අද අපි හැමෝම ඉන්නෙ සතුටින්. පෑවිල්ල ඉවර වුණ එකේ සතුට. ආයෙත් මේ වගේ පෑවිල්ලක් එන්නෙ නැති වෙන්න අපි මොනවද කරන්න ඕන කියල හිතන්න ඕන අද වගේ දවසක කියලයි මට හිතෙන්නෙ. කාලෙකට ඉස්සර 87% ක් වූ අපේ රටේ වනගහනය මේ වෙනකොට 27% දක්වා අඩු වෙලා. අපි හැමෝටම පුළුවන්නං එක පැළයක් හිටවල රැකබලා ගන්න, ආයෙත් රටේ වනගහනය තරමක් හරි වැඩි කරන්න අපිට පුළුවන් වේවි. එතකොට මේ වගේ නියං කාලයක් ආයෙ ආවත් මේ තරම් උණුසුමක් දැනෙන එකක් නෑ, මේ තරම් හානියක් වෙන එකකුත් නෑ....


(ඡායාරූප අයිතිය - සමීර රුක්ෂාන් මෙන්ඩිස්, ලංකාදීප වෙබ් අඩවිය සහ ගූගල් දෙයියෝ)