ඉංගිරීසි
ඉංග්‍රීසි කියන්නෙ අපේ රටේ බොහොම සුලබව භාවිතා වෙන භාෂාවක්. අපි පාවිච්චි කරන කොපිපොතේ ඉඳලා පරිගණකය දක්වාත්, ගෙදරට ගේන සැමන් ටින් එකේ ඉඳලා වොෂින් මැෂින් එක දක්වාත් අපි ඉංග්‍රීසි වචනයක් හරි පාවිච්චි කරනවා. බලන්නකො මේ වාක්‍ය තුන ඇතුලෙ ඉංග්‍රීසි කෑලි කීයක් තියෙනවද කියල. ඒ මොන දේට පාවිච්චි කලත් අපිට ඉස්කෝලෙදි එපාම කරපු විෂයය ඉංග්‍රීසි. ඉංග්‍රීසි පීරියඩ් එක කට් කරන්න තියෙනවනං ඊට වඩා දෙයක් නෑ. හැබැයි අපි හැමෝටම ඉංග්‍රීසි ඕන වෙන දවසක් එනවා. ඔයාල කියයි මේක අපේ සිංහල රට. අපිට සිංහල තිබුණාම ඇති කියලා. ඒ වුනාට ඉංග්‍රීසි ටිකක් නැතුව අද කාලෙ කඩේකිං ප්ලේන්ටියක් බොන්න පුළුවන්ද?
ඒ වුනාට අපි බොහෝ දෙනෙක්ගෙ ඉංග්‍රීසි දැනුම සෑහෙන්න දුර්වලයි. 2013 සාමාන්‍යපෙළ විභාගයේ වැඩිම ශිෂ්‍යයින් පිරිසක් අසමත් වෙලා තියෙන්නෙ ඉංග්‍රීසි විෂයය. ඒ 52.14% ක්. 2014 අවුරුද්දෙත් විභාගය ලියපු සිසුන්ගෙන් 50%කට වැඩි පිරිසක් ඉංග්‍රීසි අසමත්. ඉංග්‍රීසි අසමත් වීම නිසා අපිට ලැබෙන දේවල් වලට වඩා නොලැබෙන දේවල් වැඩියි. රූපවාහිනියේ උපදෙස් පත්‍රිකාවෙ ඉඳලා ඉංග්‍රීසි භාෂාවෙන් පළ වෙලා තියෙන ලේඛණ වලට ප්‍රවේශ වෙන්නත්, රාජකාරි ජීවිතයේදී හරි වෙනත් අවස්ථාවකදි හරි හමුවෙන විදේශිකයෙක් එක්ක කතාබහ කරන්නත්, ඉංග්‍රීසි චිත්‍රපටක් හොඳින් රස විඳින්නත් අපේ ඉංග්‍රීසි නොදැනීම බාධාවක් වෙනවා. ඒ හින්දා ප්‍රමාදයි කියල හිතන්නැතුව ඉංග්‍රීසි ටිකක් ඉගෙනගන්න පටන්ගන්න. තව තවත් භාෂාවන් ඉගෙනගන්න පුළුවන්නං හොඳයි. නමුත් අපිට ගොඩක්ම අවශ්‍ය වෙන ඉංග්‍රීසියෙන් පටන්ගනිමු. ඕනෑම භාෂාවක ප්‍රධාන කරුණු හතරක් අපි ඉගෙනගන්න ඕනෑ. ඒ තමයි සවන්දීම, කතා කිරීම, ලිවීම සහ කියවීම. ඔය හතරටම ව්‍යාකරණ දැනුමත්, පොහොසත් වචන ගබඩාවක් තිබීමත් වැදගත් වෙනවා. ඉංග්‍රීසි වලටත් ඒ ටික එහෙමමයි. විෂයයක් කියල හිතන්නැතුව භාෂාවක් කියලා ඉගෙනගන්නවනං ඉංග්‍රීසි ඒ තරං අමාරු නෑ. ඒ හින්ද අළුත් අවුරුද්දෙ එක ඉලක්කයක් විදියට ඉංග්‍රීසි දැනුම වැඩිකරගන්න එකත් එකතු කරගත්තොත් අනාගතයට ඒක වැදගත් වේවි.
මතකයිනෙ. 19 තමයි දවස.
